من المپیاد هستم!
جودی‌ابوت تازه به خوابگاه فرگوسن رفته و جوانا اسلون ناظم کج‌احساس و خشن خوابگاه بارها از او ایراد می‌گیرد.
قانون جوانا برای هر کاری تغییر می‌کند و در نهایت فریاد می‌زند من قانون هستم! بالاخره قرار بر این شد جودیِ بی‌قانون ۲۳ بار از روی قانون مدرسه بنویسد و پشت در هر اتاقی بچسباند تا فراموشش نشود. اگر نقاشی جودی را در صبح روز بعد به خاطر ندارید، کودکی کمرنگی دارید! حتما آن را پررنگ کنید.
هستند کسانی که خود را المپیاد می‌دانند و در نوشته‌ها و صحبتهایشان به راحتی به این موضوع اشاره می‌کنند. فکر کردم که چه نقاط قوت (یا توهماتی) باعث شده که یک نفر خود را یک جریان علمی در سطح کشور تصور کند. از جمع‌بندی تفکرات به نتایج جالبی رسیدم:
- من المپیاد هستم چون فقط من مدال گرفته‌ام!
- من المپیاد هستم چون فقط من در مدرسه‌ای درس می‌دهم که بچه‌ها مدال می‌گیرند!
- من المپیاد هستم چون نمی‌توانم با هیچ دانش‌آموز جدیدی درس‌های پایه را کار کنم و فقط نزدیک مدال به بچه‌ها درس می‌دهم!
- من المپیاد هستم چون بعد از اعلام نتایج، هر شب با عده‌ای از بچه‌ها شامِ مدال می‌خورم!
- من المپیاد هستم چون فقط من با المپیادی‌ها عکس گرفته‌ام!
- من المپیاد هستم چون فقط من دارم از دانشگاه اخراج می‌شوم!
- من المپیاد هستم چون فقط من کتاب المپیاد نوشته‌ام!
- من المپیاد هستم چون فقط من وبلاگ یا سایت المپیاد دارم!
- من المپیاد هستم چون فقط من می‌توانم به راحتی توهم ببافم!
- من المپیاد هستم چون فقط من به بچه‌ها درباره‌ی آینده‌شان تضمین می‌دهم!
- من المپیاد هستم چون فقط من می‌توانم به معلم‌ها برای تبلیغ کردنم چند میلیون پول بدهم!
- من المپیاد هستم چون فقط من می‌توانم جیب بچه‌ها را ببُرم!
- من المپیاد هستم چون فقط من می‌دانم کدام استاد جلسه‌ای چند مشاوره می‌دهد و در کدام مدارس است!
- من المپیاد هستم چون فقط من . . .
شاید بعضی از این بخش‌ها (یا حتی همه) ویژگی‌های خلینا باشد و شاید خیلی‌های دیگر هم که به ذهنم می‌رسد، در اطرافم حی و حاضر هستند. بیشتر بخش‌های بالا را از طرف معلم و مسئولین نوشتم و بارها تغییر دادم تا به فرد خاصی بر نخورد! اما مثال‌های دانش‌آموزی فراوانی هم وجود دارد که ننوشتم و مثل فیلم‌های مد روز ایرانی، پایان را باز می‌گذارم و در نظرات منتظر پایان‌بندی شما هستم.
یاحق
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه‌ها (22)
به نظر من المپیاد بیشتر از یک آزمونه…..المپیاد یه تفکره…اینکه یه دانش آموز میتونه برای علاقه ی خودش فعالیت کنه و از مرز های مدرسه و دروس مدرسه و از همه مهمتر محدودیت هایی که برای خودش گذاشته بگذره…من هم المپیاد شرکت کردم ولی متاسفانه قبول نشدم ولی ناراحت نیستم چون چیز های زیادی یاد گرفتم که هرگز توی مدرسه و این سیستم آموزش و پرورش بهمون یاد نمیدن…الآن هم به تمام کسایی که می بینم از من کوچیک ترن پیشنهاد می کنم حتما یه المپیاد شرکت کنن
آفرین سیدرضا جان،
خوب نوشتی و نگاهِ قشنگی داری
سلام اقای خلینا ازمون ها و کلاسای ایریسک واقعا مفیده مخصوصا کلاسای مقدماتیش برای بچه هایی که تازه شروع میکنن و تو مدارس خاص نیستن واقعا کمک میکنه یخورده ساعتش کمه اگه بیشتر میکردین بهتر بود.با عرض پوزش این رو هم بگم تبلغاتاتون خیلی لوس و بی مزس
سلام بی‌نام عزیز،
حرف حق رو باید از بچه شنید!
تا اونجاش که کلاس‌های آیریسک مفیده، خیلی قبول دارم 🙂 اونجا که گفتی لوس! واضح‌تر بگو، همه‌اش؟ یک تبلیغ خوب هم نداشتیم؟ لوس‌ترهاش رو برای من بفرست:
info@khalina.ir
[…] المپیادی‌نماها بعدا خود را المپیاد معرفی می‌کنند [بیشتر …] و بقیه را غیر المپیاد می‌دانند. این‌ها هیچ نتیجه‌ای […]
اقای خلینا سلام مرسی بابت وبلاگتون وبلاگتون خیلی بهم انرژی میده
کاش همه مثل شما بودن…
سلام . . . !
ممنون از انرژی خوب شما.
سلام اقای خلینا. می خوام برای المپیاد زیست بخوانم و تازه دارم شروع می کنم . از بعضی ها شنیدم که برای شروع از کتاب های دبیرستان شروع کن و بعضی های دیگه می گن نیاز نیست ، از کمپبل شروع کن به نظرتون چیکار کنم؟
سلام علی،
پیشنهاد من این [+] است.
سلام علیکم
ببخشید کلاس های المپیاد ریاضی چرا فقط تهرانه و در دسترس بیشتر دانش آموزان علاقه مند نیست.به ویژه اصفهان!!!!
سلام ابوالفضل،
به زودی کلاس‌های آیریسک همه آنلاین میشه که تمام بچه‌ها بتونن شرکت کنند.
سلام اقای خلینا خسته نباشید .تصمیم دارم که المپیاد زیست شرکت کنم من کلاس نهم هستم به نظرتون اگه از خرداد شروع کنم با توجه به اینکه تا مرحله اول ۸ماه وقت دارم وتا مرحله دوم ۱۱ماه زمان به اندازه کافی دارم یا نه.
سلام محمد،
زمان خیلی داری شروع می‌کنی، تلاش کن و اصلا نگران نباش که چقدر وقت داری.
سلام وقت بخیر
ببخشید اقای خلینا میخواستم بپرسم که چرا میگن رفتن به المپیاد ریسک بزرگیه من یه دانش اموز نهمی هستم که دوست دارم تو المپیاد شیمی شرکت کنم میشه منو راهنمایی کنید
سلام دنیا،
تو حتما در وبینارهای درس مدرسه در کنار المپیاد شرکت کن. المپیاد نه تنها ریسک نیست، بلکه اگر درست برنامه‌ریزی کنی، یکی از عوامل موفقیت‌های بزرگ (حتی در کنکور) است.
سلام.اقای خلینا خسته نباشید.حدودا یه ماهه دارم برای المپیاد شیمی میخونم که منابعم تا الا ن کتب دهم یازدهم ودوازدمه و میخوام انشالله دو سه روز دیگه شیمی عمومی رو شروع کنم. دو تا سوال داشتم. اولا شیمی مورتیمر جلد اول برای مرحله اول کافیه یا جلد دوم هم لازمه؟؟ دوما اینکه میخوام کتاب مخصوص المپیاد شیمی(ساختار اتم. شیمی الی.فرمول نویسی و …) رو بخونم میرسم برای المپیاد؟؟ یه سوال دیگه هم داشتم الان یادم اومد(: .کیف المپیاد شیمی رو بخرم تو این فاصله ۳ ماهه که با المپیاد دارم به دردم میخوره روزانه حدودا ۵ ساعت جدا برا المپیاد میخونم . ممنون میشم اگه جوابمو بدین(((((((:
سلام آرش جان،
جلد اول مورتیمر واجب و جلد دومش مستحبه!
تو هم امسال و هم سال آینده می‌تونی شرکت کنی، هدفت رو برای هر دو سال برنامه‌ریزی کن.
کیف المپیاد شیمی هم میتونه خیلی کمکت کنه، اما کافی نیست.
سلام
اگر کسی در شهرستان باشه
در سمپاد و مدارس غیر دولتی هم تحصیل نکنه
چقدر احتمال داره در المپیاد رتبه بیاره
سلام،
هر کسی تلاش مناسب داشته باشه، مهم نیست که نوع مدرسه‌اش چی باشه.
سلام. یه بخش از کتاب که گذاشتید با رضایت صاحب اثر قرار داده شده؟ و… تصویر چطور؟
سلام،
کدوم کتاب رو گفتی؟
کتاب‌های این سایت تألیف خودم هستند و حتماً از انتشارش در اینجا راضی هستم 🙂
سلام
من خیلی مردد بودم بخوام المپیاد رو شروع کنم یا نه. چون ادم هیچوقت نمیدونه یه مسیری براش مناسب هست یا نه. درواقع یه نوع ریسکه ولی مهمتر از اون اینه که ادم لحظه ای که شروع میکنه به درس خوندن از اون کار لذت ببره شاید نه مسیر کنکور و نه مسیر المپیاد مسیر مورد علاقه مون باشه. شاید مسیر طولانی رو بریم و دراخر متوجه بشیم که این چیزی نبوده که ما میخواستیم ولی لحظه ای که ادم فکر میکنه از انجام یه کاری لذت میبره و میتونه ساعتهای طولانی در روز بدون اینکه متوجه گذر زمان بشه اون کار رو انجام بده, اون لحظه به نظرم تصیمیم درستیه که اونکار رو انجام بدیم چون شاید یه روزی پشیمون بشیم از تمام کارهای نکرده مون و شاید یه روزی حسرت همین ریسک نکردنامون رو بخوریم. قطعا ادم باید صبر کنه شاید اولش همه چیز سخت به نظر بیاد ولی به نظرم بعد از یه مدتی تجربه کردن هرچیزی بالاخره متوجه میشیم که اونو میخوایم یا نه. پس قرار نیست بخاطر اشتباهاتمون, ریسک کردنامون, و تجربه کردن مسیرهای ناشناخته خودمونو سرزنش کنیم هرچند شاید اگه تهش هم اون چیزی نبود که ما میخواستیم و با خودمون فکر کنیم شاید وقتمون رو تلف کرده باشیم, ولی مهمتر از همه اینا اینه که ما بخاطر تجربه کردن چیزهای مختلفی علاقه مونو پیدا کردیم و مسیری رو پیدا کردیم که حسمون نمیگم عالی باشه ولی حداقل خوبه و کاریه که دوست داریم بدون اینکه اونقدر نگران نتیجه اش باشیم انجامش بدیم.
و چیزهایی که به نظرم باعث میشه تو همون مسیری هم بهش علاقه داریم خودمون رو گم کنیم و ناامید بشیم, مقایسه کردن, کم صبر بودن, توجه به حرفهای کسانی که هدفشون کمک به ما نیست و میخوان استرس و فشار بیشتری رو بهمون وارد کنن, و نداشتن باور و اعتماد به نفسه. یه وقتایی شاید ادم از نظر سطح علمی هم خیلی خوب باشه ولی یه سری عواملی که شاید خیلی بهش توجه هم نمیکنیم تمرکزمون رو به طور کامل از بین ببره.
امیدوارم همه کسایی که تو هرمسیری از زندگی قرار میگیرن خوشحال باشن چون این بزرگترین موفقیته که ادم خوشحال باشه از اون کاری که میکنه و زندگی ای که داره و در درجه بعدی موفقیت های دیگه ایه که شاید بیشتر به چشممون بیان