شهر را دوباره بسازیم
شنبه ساعت ۳ عصر برای کاری فوری خیابان انقلاب از فلسطین تا ولیعصر رو پیاده می‌رفتم. 
آفتاب داغِ مستقیم و کمبود آبِ رمضونی و عجله، خلقم رو مگسی کرده بود. یهو یک آقایی صدا کرد: “کمکم می‌کنی؟”
برگشتم که اخم کنم، دیدم پسر جوانی یبست و خرده‌ای ساله روی ویلچر است، دلم سوخت و دستم به سمت کیفم رفت که گفت: “پول نمی‌خوام، لطفا من رو ببر ایستگاه اتوبوس”
از فکر اولم خجالت کشیدم.
کوله‌ام رو روی دوشم محکم کردم و یا علی! از سمت شمال به سمت ایستگاه حمله کردیم، نشد! گاردریل و محافظ بلند خیابون نمی‌ذاشت. بردمش که از زیرگذر رد بشیم، فقط پله بود و پله برقی‌های غیرمتعارف برای ویلچر. بردمش که از جنوب بریم ایستگاه، باز هم نمی‌شد!
گفتم می‌خوای برات آژانس بگیرم؟ گفت نه با یکی توی ایستگاه اتوبوس آزادی قرار دارم، آژانس اونجا نمیره!
بنده‌ی خدا رو راه انداختم و در طول خیابون رفتیم همون جا که اتوبوس مسافر رو پیاده و سوار می‌کنه، از روی درگاهی بلند ایستگاه با کمک مردم فرستادمش توی محوطه …
بگذریم که هر کس رد می‌شد و من رو میدید که یک ویلچر رو در خیابون هل می‌دم با تاسف، تحقیر، دلسوزی و … نگاه می‌کرد و انتظار داشت ازش پول بخواهیم. اما دو سه روزه ذهنم مشغوله که این چه وضع شهرسازی است!؟ چهارراه ولیعصر در مرکز تهران، کوچکترین امکان رو برای معلولین نداره، حالا هر پیاده‌رویی که میرم رو با دقت نگاه می‌کنم که حتی ۱۰ متر از مسیرش هم مسطح نیست و عمراً اگر کسی بتونه اون رو با چرخ طی کنه.
باز هم خدا رو شکر که معلول نیستم، اما به شدت به فکر یک کمپین هستم تا اونها که دارند میسازند، بیشتر فکر کنند …
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه‌ها (3)
سلام استاد؛
ی سوال داشتم. من مثل شما انتخاب رشته ام پلیمر بوده و الان خیلی انگیزه دارم تا خوب این درس رو بخونم. میشه چند تا کتاب بهم معرفی کنید تا بیشتر راجع به پلیمر بدونم؟ بدونم پلیمر رو چطوری میسازند، چند نوع پلیمر داریم، کاربرد انواع پلیمر ها چیه و از این جور اطلاعات. مرسی
سلام دوست گرامی،
سوالت خیلی کلی است، و بسیار ساده می‌تونی گوگل کنی یا از ویکی‌پدیا استفاده کنی.
اگر سوال تخصصی داشتی از بخش تماس با من استفاده کن.
موفق باشی
سلام آقای خلینا
متاسفانه این متن درباره خیلی جاها(تقریبا همه جا) تو کشورمون درسته
شاید واسه اینه که کسی که چهار راه ولیعصر یا خیلی چیزا و خیلی جاها رو تو کشور ما طراحی کرده یک لحظه به ذهنش خطور نکرده که : اگه من یه روز نتونم راه برم،یا هر معلولیت جسمی دیگه ای پیدا کنم خودِ منِ طراح میتونم این اینجا یا این وسیله استفاده کنم؟؟
الان حتی کسایی که نمیتونن راه برن و از ویلچر استفاده میکنن نمیتونن از یه عابر بانک استفاده کنن یا حتی خیلی جاها نمیتونن برای یه سفر سوار هواپیما بشن
معلولیت چیزیه که حتی یه ساعت دیگه موقعی که داریم تو خیابون رانندگی میکنیم طی یه حادثه برامون پیش بیاد
پس نباید انقدر معلولین رو غیر عادی نگاه کرد